سلام هادي جان!از اينکه به فريازان سر ميزني و کامنت ميذاري ممنون ...برامون دقيقا" بفرماييد کدوم اصطلاحات و کلمات ما ، ارزش قلم را حفظ نکرده و بر حريم قلم چگونه تاخته ايم.کافيست در مورد ((طنز تلخ )) هم مطالبي بخونيد.بي شک طنز يکي از مهم ترين و اثر بخش ترين انواع ادبي است ولي قبل از آن بايد ريشه اش را در جريان واقعيت زندگي جستجو کرد . زندگي طنز است و طنز عين زندگي است و اين دو از ازل طوري در هم شده اند که تا ابد جدا شدني نخواهد بود . اگر در وقايع زندگي و احوال بازيگران حاضر در اين صحنه نيک بنگريم همين که مي گوييم <<دختره هم يه سرو وضعي داشت که نگو سک و سينه و قمبل ( باسن) انداخته بيرون که مرده توي قبر زنده مي شد>> خود يک جمله ي طنز است . شايد خيلي وقت ها چهره ي زندگي آنقدر عبوس و خشک باشد که در نگاه اول تصور طنز بودنش به ذهنمان هم راه نيابد ولي به محض اينکه آنرا از زاويه ي غرض و مرض انساني نگاه کنيم به وضوح رگه هايي از طنز پيدا خواهيم کرد . مي بينيد؟ باز هم سر و کله ي انسان دوپا پيدا شد . اينجا هم دست بردار نيست . انسان مي تواند بوقلمون صفت ، دروغ گو ، حسود ، طماع ، بخيل ، و احمق باشد يا فداکار و مهربان و بي ريا و هزاران حالت ديگر . جمع همه ي اين خصايل به صورت يک جا در انسان دوپا به منزله ي بهترين موقعيت و بستر براي ايجاد يک طنز واقعي مي باشد باز هم ممنون که سر زدي و انتقاد کردي !!!