سلام داش مختار ....خوفي ! چراغ بريدي..فتيله ات رو پايين بکش ؛ پاتو از رو گاز بردار؛ سرعتت که کم شد مناظر و زيبايي هاي جاده رو بهتر ميتوني ببيني...خوشبختي مثه دوچرخه سواري ميمونه . تا وقتي تلاش کني و رکاب بزني ميتوني بري ..اما همين که تلاشت رو کم کردي و پا نزدي، دوچرخه ات متوقف ميشه...تلاشت رو بالا ببر از سستي و رخوت خودت رو جدا کني اين فکرها سراغت نمياد..داش مختار من بزرگترم ها..وظيفه شماست بياي منو ببيني..تازه من سر مسير تو هستم..نه تو سر مسير من..تو راکبي و من پياده...بيا ديگه خودتو لوس نکن ..دايي حميدت هم دکتر شده قراره جمعه بياد پيش من..ميدونم دو ماهي هست داييت رو نديدي بيا و دو تامون رو با هم ببين.دو فيلم با يه بليط جمعه 3/2/89 در سينما روانشناسي