كاش آن شب را نمي آمد سحر . . . كاش گم در راه پيك بدخبر
اي عجب كان شب سحر اما به ما
تيره روزي آمد و شام دگر
ديده پرخون از غم هجران و او
با لب خندان چه آسان بر سفر
اي دريغ از مهربانيهاي او
دست پر مهر آن كلام پر شكر
غصه ها پنهان به دل بودش ولي
شاد و خرم چهره اش بر رهگذر
تسليت واژه كوجكيست در برابر غم بزرگ شما خدا رحمتش كند وصبري جميل و عمري پر بركت به بازماندگان عطا فرمايد
