اهورامزدا واژه‌اي ترکيبي است و از اهورا و مزدا تشکيل شده است. در گاتاها گاهي اهورامزدا جدا از هم بکار رفته است[?]. مزدا در بعضي بندهاي گاتاها به معني حافظه و به حافظه سپردن و به ياد داشتن است. اين واژه در سانسکريت مَذِس، به معني دانش و هوش مي‌باشد. بنابراين وقتي که مزدا براي خدا به کار برده شده است از آن معني هوشيار و آگاه و دانا برداشت کرده اند. اهورا نيز بمعناي سرور و بزرگ است پس اهورامزدا در مجموع به معنيِ سرورِ دانا است.
اهورامزدا آفريننده جهان است. مزديسنان اهورا مزدا را مي‌پرستند. اهورامزدا خالق و داور همه? چيزهاي مادي و معنوي و نيز آفريننده روشني و تاريکي و برقرار کننده نظم هستي است[?]. او با انديشيدن همه چيز را هستي بخشيده است پس در واقع او از عدم مي‌آفريند و با خود تنهاست. براي اهورا مزدا در هرمزد يشت، در حدود شصت صفتِ نيک آورده شده و تقريباً همه? چيزهاي خوب به وي منتسب شده است. همچنين او در مزديسنا داراي شش صفتِ برجسته زير است:
سپنتَه مَينيو يعني مقدس‌ترين روان، خشثره ويرنه بگويش امروزي شهريور يعني شهريار و پادشاهي که بايد انتخاب و برگزيده شود، سپنتَه آرميتي است يعني پارسايي مقدس. هورتات بگويش امروزي خورداد بمعني جامعيت و رسايي و امرتات جاودانگي و بي مرگي است. او اشه يعني راستي و درستي و قانون ايزدي و پاکي است. همچنين وهومَنَه است به معني خوب منش. اين صفات در مزديسنا به نامِ امشاسپندان خوانده مي‌شوند و زماني پنداشته مي‌شد که ايزداني جدا از اهورامزدا هستند اما چنين تفسيري از امشاسپندان در رابطه با اهورامزدا در گاتها يافت نمي‌شود.
سلام عباس جان
ممنون که به ياد ما بودي اون روز (13 به در) واقعا جاي شما خالي بود.
