اهورامزدا واژهاي ترکيبي است و از اهورا و مزدا تشکيل شده است. در گاتاها گاهي اهورامزدا جدا از هم بکار رفته است[?]. مزدا در بعضي بندهاي گاتاها به معني حافظه و به حافظه سپردن و به ياد داشتن است. اين واژه در سانسکريت مَذِس، به معني دانش و هوش ميباشد. بنابراين وقتي که مزدا براي خدا به کار برده شده است از آن معني هوشيار و آگاه و دانا برداشت کرده اند. اهورا نيز بمعناي سرور و بزرگ است پس اهورامزدا در مجموع به معنيِ سرورِ دانا است.
اهورامزدا آفريننده جهان است. مزديسنان اهورا مزدا را ميپرستند. اهورامزدا خالق و داور همه? چيزهاي مادي و معنوي و نيز آفريننده روشني و تاريکي و برقرار کننده نظم هستي است[?]. او با انديشيدن همه چيز را هستي بخشيده است پس در واقع او از عدم ميآفريند و با خود تنهاست. براي اهورا مزدا در هرمزد يشت، در حدود شصت صفتِ نيک آورده شده و تقريباً همه? چيزهاي خوب به وي منتسب شده است. همچنين او در مزديسنا داراي شش صفتِ برجسته زير است:
سپنتَه مَينيو يعني مقدسترين روان، خشثره ويرنه بگويش امروزي شهريور يعني شهريار و پادشاهي که بايد انتخاب و برگزيده شود، سپنتَه آرميتي است يعني پارسايي مقدس. هورتات بگويش امروزي خورداد بمعني جامعيت و رسايي و امرتات جاودانگي و بي مرگي است. او اشه يعني راستي و درستي و قانون ايزدي و پاکي است. همچنين وهومَنَه است به معني خوب منش. اين صفات در مزديسنا به نامِ امشاسپندان خوانده ميشوند و زماني پنداشته ميشد که ايزداني جدا از اهورامزدا هستند اما چنين تفسيري از امشاسپندان در رابطه با اهورامزدا در گاتها يافت نميشود.