سلام. عباس آقا نميدونم اين پيام من به دستت ميرسه يانه! اصلا به وبلاگت سري ميزني و نظرات رو ميخوني؟ امروز منو ويرون كردي با اين نوشته هات!! مرحبا به اين احساس لطيفي كه داري. نميگم (دست به قلم) چون ميدونم نوشته هات از عمق وجودت نشآت ميگيره.مرحبا. من حرفهاي زيادي براي گفتن دارم ولي فعلا مجالش نيست فقط اين پيام رو بطور آزمايشي ميفرستم ببينم بدستتون ميرسه يا نه. فقط اگه خوندينش يه اعلام وصول به ايميل من بفرستيد ممنون ميشم.راستش توي وبلاگتون منتظر بودم يادي هم از زنهايي كه صبح زود (سرويس اول) با ميني بوس خدامراد شير به بازار ميبردند بكنيد ولي اينگونه نبود.

به هر حال حالمونو گرفتي. آفرين بر احساس سرشاري كه داري (چه غريبانه تو با ياد وطن مينالي من چه گويم كه غريب از دلم در وطنم!!!!).

در گذرگاه زمان

خيمه شب بازي دهر

با همه تلخي و شيريني خود ميگذرد...

بهاران ز پس هم سپري ميگردند

عشقها ميميرند

رنگها رنگ دگر ميگيرند

و فقط خاطره هاست كه چه شيرين و چه تلخ

دست ناخورده به جا ميمانند......

اخوان ثالث

تو ميگويي زمان ميگذرد اما افسوس ... زمان ثابت است و ما ميگذريم.

هم بغض شما مرتضي سوري