بنده اي اگر بنده خاص خداست او زغل و غش دنيائي جداست

آنكه روشن شد ضميرش از فروغ بر زبان جاري نگرداند دروغ

بنده خاص خدا درويش اوست چون قناعت در وجود او نكوست

بگذرم من زين سخن نايد طويل نزد داور بندگي باشد جميل