تا که یادی از غریبان می کنم
بغض خود را در سینه پنهان میکنم
ترسم از خاموشی این شعله هاست
آتش دل را دو چندان میکنم
گم شدن در طالعم باریده است
محنتم در روز ها پیچیده است
یاد ها را سهمگین تر می کند
دود این غربت که پیش دیده است
قطره آسا کوچه پیما می شوم
در دل هر لحظه پیدا می شوم
گرچه هستم سالها با خویشتن
امشب اینجا زار و تنها می شوم
قطره ها مردانه یاری می کنند
بر غریبی سوگواری می کنند
فارغ از نابودن و بیهودگی
با سرشکی اشکباری می کنند
آن طرف تر تیرگی همچون من است
دیر سالی در نوا و شیون است
سایه ای افسرده در این بادها
در دل کوچه چراغش روشن است
شعر از : کریم جلیلوند فریازانی
بازدید امروز: 8
بازدید دیروز: 27
کل بازدیدها: 1652303