وبلاگ روستای فریازان ...تویسرکان...همدان faryazan

پشت ویترین مغازه ای
کفشی دیدم
به اندازه،پاهای هفت سالگی ام،
دلم گرفت!

تقدیم به چاهسارهای خوب فریازان که در معرض نابودی هستند.

سبز ترین آهنگ رویش مزرعه فریازان

در خاموش ترین شب دهکده ام، و در تنها ترین صبح مزرعه و خاک،زمزمه ای در رگ هستی روستا پیچید. صوت و همهمه نیز به جنبش درآمد، آن شب غریبانه ترین ترس خاک و ریشه آغاز شد. همه تاک ها و صنوبرها،بیدها و بوته هاو همه جوانه های خفته بر دشت، با نعره یک لهجه بیگانه و غریب، از خواب ناز خود برآشفتند.

همه چاهسارهای زلال فریازان، غریبانه بر معصومیت پاک و روستایی خود لرزیدند، چون خوب میدانستند که دیری نخواهد پایید که رگهای حیاتشان مسدود و خشک خواهد شد.آنان مادران نگران مسلخ آن شب آغشته به صبح بودند ،که به فکر خشک شدن رگهای حیات روستا بودند که می بایست تا درآینده ای نه چندان دور شاهد مرگ فرزندانشان ـ بیشه و دشت ، مزرعه و جویبار ـ باشند.

آری آن لحظه ای که ناخن بلند آن غول آهنین حفار ، بر تن زمین مزرعه اصابت کرد و پیراهن  و دامن خاکی اش را بردرید شاید به اندازه میلیاردها زخم بر تن دهقانان فریازان جراحت بر جای گذاشت.نور چشم ستارگان صبح با دیدن این صحنه هولناک کم سو شد.گلهای شبدر به هق هق  افتادند. بوته های کوچک عاطفه  به گلایه از این مصیبت بغض را ترکاندند.سبز ترین آهنگ رویش مزرعه فریازان از نواختن باز ایستاد.

وهمه گوش به موسیقی دلخراش آن غول آهنین سپردند. بی شک آن هنگام  همه جوانه های جهان خروشیدند، وقتی ناله مزرعه فریازان راشنیدند.حالا مزرعه و همه متعلقاتش از ترس به سکوت رفته اند . 

 در حالی که خورشید داشت تن خواب آلودش رااز رختخواب کوه الیسیا جدا میکرد ،چاهسارهای فریازان به انتظار کمک کشاورزان ثانیه ها را یکی یکی میشمردند. اینک اولین کشاورز از،از دور دست ،جایی پشت آفتابگردان ها ، تن بد قواره جسمی بزرگ را بر گرده مزرعه اش میدید.آنچه که باطی کردن قدمهایش کم کم هویدا میشد یک جسم آهنین بود. و حالا دیگر آنچه به چشم میخورد یک دستگاه ماشین حفاری غول پیکر بود که در غیاب شبانه مردان مزرعه، به گندمزارهای روستا دست یازیده بود.     

کشاورز دانا خوب میدانست که به تنهایی کاری از دستش بر نمی آید و آنچه که میتوانست این غول را از مزرعه بیرون کند،(( اتحاد)) بود.همه قبیله ها جمع شدند و داس اتحاد و سنگ همدلی به دست گرفتندو آن متجاوز گران و غولی که با خود به آنجا آورده بودند را در فصل بلوغ ـ زور و ظلم ـاز مزرعه پدری بیرون راندند.

اکنون چند صباحی است فریاد شادی گلهای آفتابگردان  وخنده های کال و نارس گوجه فرنگی هااز این پیروزی موقتی بر دامن صحرا به گوش میرسد. بوته های گندم دوباره زجا برخاسته اند.

 درختان کهنسال مضطرب  ، آرام گرفته اند و نگران، به مرور خاطرات گذشته خود بر پهنه دشت می پردازند و خوب میدانند که این پیروزی موقتی است و هر لحظه ممکن است باز هم، سرو کله آن غول آهنین پیدایش شود.با خود میگوید:(( کاش کسی پیدا شود و عهدنامه جدید گلستان که بر فریازان تحمیل شده را ابطال نماید.))

شب هنگام کشاورز و مزرعه اش با زمزمه ولالایی ماه به خواب میرفتند اما تازگی ها بیم آن دارند که مبادا از این پس با لالایی خورشید بخواهند در روز روشن و در وقت تلاش و کار بخوابند.کودکان فریازان هم از وقتی دیدند پدرانشان آن غول آهنی را از مزرعه بیرون رانده اند ،با لهجه شیرین فریازانی خود آواز میخوانند که :

                                                                                          معنی

خووه مرددهقون در شووه تاره               خواب مرد دهقان در شب تارست               

روزا منه  مزرعش فقط بی یاره               روزها در مــــزرعه اش فقط بـــیدارست

وره آوادی خاکه خووه ایرون عزیز            برای آبادی  خاک خوب   ایــران عـــزیزم

صو  تا  و ایــواره و فکـر پیــــکاره             صبــح تا غــروب به فکر تلاش وکارست