انسان؛
حیوان مفقود الاثر پارادایس
برای فراموشی دردش
واژه به طامات می بافد
هر روزغروب
دالان دلتنگی اش را ، آب پاشی می کند
تا چوپان اساطیری زخم
گله های تنهایی اش را
ازچراگاه غربت
به دهکده باستانی درد بازگرداند
اینک بُزهای تَذَبذُب
از نهر عبودیت می پرند
تاریخ : دوشنبه 94/2/14 | 11:42 عصر | نویسنده : نویسنده : عباس عبدالمحمدی | نظرات ()