فانوس های دانایی
پی در پی
درکوچه های آدمیت
خاموش می شوند
اینک زمین هم
دست به نفرین انسان زده
جباران سفاک جهل
برتن ریحان و پونه
دختران پاک نَهر
دست می یازَند
دلم یک طبقه قبر میخواهد
و چند سال نوری ارتفاع
برای عروج
جایی که نفرین زمین
پشت سرم نباشد.
تاریخ : سه شنبه 94/2/29 | 1:21 صبح | نویسنده : نویسنده : عباس عبدالمحمدی | نظرات ()