قدیما
یادمـــه او قدیمـــا یه رسمای قشنگـــی بی
همه دَس وِ دَس هم تو زندگی یه رنگـی بی
شو عیدا که می شــو همه مـــی رفتِن دیدَنی
دور هــم مــــی نسشتنُ قصـــه های شنیدَنی
میون خــونه مــی رفتـــی همه وَخ میزان هوا
لمـــپا و چــــراغ دَسی روشــــی تا اورقـــلا
یه کمی خـــاک سفید و جـــــارو میزن دُورا
به خــــدا زندگی یا خیلی قشنگ تــر ا حالا
شانــــه و گَنـِــــم بـودا و میـــون دوریا
دُشــکچه جای دُشک میناختن قید کرسیا
غذا شــــــو آش اُماج آش کاچــــی و پلته پلو
نه مـــس ا‌َلو غِذا یـــخ زیَ رو مــــیزا ولــــو
به خدا یه گـــرده جــو تُوم هزار تا جـــو میا
کـِـــوشَـــکو زو کشی و او همه دُکمه بازیا
گردوو ســــر نچه و مـِــوز و کلـــوچه تنوری
قــــــوزله ای که پر میشو اَشیره های انگوری
وقت عیدا که می شـو گــَنـِم مـــی وُردن اسیو
ولـــی الووره یه نون مــــی شن صد جا ولو
دســـــه جمــــی یا دمـــه خدا خدا باورنکی
دســـامو رو و هـــوا جـــو و گنِم ارزونکی
الونه عیدا مـــــی شه همـــه میان و مـــــچدا
مـبادا مهمـــو بیـــا تارف کـــنن بیـــا بـــالا
او قدیـــــــم مِ یادمــــه بعضی شو أبُنا میمان
پله مــــی نایــــم وِرشـــو تا وِ در خونا میمان
وقتی اَ در نجــــه ای شــــالی میما رو کرسیا
ده شاهـــی ورَش مــــی وَ سن تا بره رو وبالا
دَساشونَ رنگ می و کـــن وا یه ذره الاحنا
نه مِس حالا که صد تا رنگ می مالن ناخونا
به خدا وقتی که یام می فتَه دلم گُر می گیره
مـــگر چند تا لــــونجین اِو باشه آرم بگیره
سوری وقتی مِنی مِ لنگ تـــِم پلنگ کی
وِرَه چـــار تا بیت شعـــر اُوقه نکو قام قامکی
( شاعر:امید علی سوری پیلانگرگی )
