خدا انسان را آفرید و انسان توجیه را
ماجرا از آنجا آغاز شد که همزمان با خلقت انسان ، توجیه نیز آفریده شد و انسان زندگی خود را بر پایه‌ی آن استوار کرد و در دادگاه وجدان خویش ، بارها و بارها خود را به وسیله آن تبرئه کرد ! اما به راستی ؛ حقیقت واژه‌ی گمشده‌ی سرزمین توجیه است که رنگی بی معنا به خود گرفته است. و صداقتی که تحت تاثیر همین توجیه ها ، برای خودمون هم جایگاهش رو از دست داده است .
کاش با خودمون صادق باشیم و به این سئوال پاسخ بدیم که چقدر به درستی کارها و رفتارهایی که انجام می دیم ، اطمینان داریم و چقدر از اون ها رو با گول زدن خودمون انجام می دیم ؟
عجیبه خیلی از کارها رو با وجودی که می دونیم مسیر رو اشتباه می ریم انجام می دیم و با اصرار راه رو ادامه ! و به راحتی واقعیت ها و مسیر غلط خودمون رو ادامه می دیم . یه جورایی یاد گرفتیم هر کاری رو چه خوب و چه بد انجام می دیم ، براش دلیل تراشی کنیم ، دلیل هایی که رابطه ای با اصل موضوع کار ما ندارن اما با اون ها خودمون رو گول می زنیم و اشتباهات و نواقص کارمون رو نمی پذیرم . بازیگر بازی توجیه شدیم و احساس خوب راحتی وجدانمون بعد از توجیه کارهای غلط ، اجازه نمی ده که این میدان رو ترک کنیم.
با یک نگاه خودمون رو توجیه می کنیم که عاشق شدیم و نیاز به محبت رو بهانه ای برای درستی نظریه خودمون می کنیم ، جایی که می ریم کارمون گیر می کنه ، رشوه می دیم و توجیه می کنیم که همه جا همینطوره و یا اینکه رشوه دیگه عادی شده ! پشت سر هم غیبت می کنیم و می گیم مگه دروغ گفتیم ! یا رودررو شم می گیم اما تو روش به روی خودمون هم نمی یاریم ! دروغ هامون رو با مصلحتی بودن توجیه می کنیم ، تقلب هامون رو با ناچاری ! نامردی می کنیم و می گیم روزگاری بدی شده ! به دیگران کمک نمی کنیم ، می گیم کی هر کس به فکر خودشه ! بی حجاب می شیم و می گیم مد شده ، هوس بازی می کنیم و می گیم مگه ما دل نداریم! کارهای خلاف دیگه رو با خوبی خودمون توجیه می کنیم ، کار نکردن در اداره رو با کم بودن حقوق و اصلاً هم مهم نیست که همین کم کاری هاست که کار رو به اینجا رسونده !
با احساسات دیگران بازی می کنیم و می گیم خودش خواسته ! ریاکاری می کنیم می گیم جامعه ما رو اینطوری می خواد ، اعمال دینی مون رو انجام می دیم و می گیم ما که خدا رو قبول داریم دیگه اینا واسه چی ! برق و گاز اضافی مصرف می کنیم و می گیم پوشو می دیم ! حق دیگران رو می خوریم و می گیم خوب بقیه هم حق ما رو خوردن ، داشنگاه نمی ریم و می گیم اونا که رفتن چی شدن و هزار مثال و اتفاق جورواجور دیگه که هر روز در زندگی ما اتفاق می افته و به راحتی توجیه می کنیم و از کنارش رد می شیم ! و همین ها فاصلمون رو از انسانیت واقعی بیشتر کنن .
امروز ما با راحت طلبی هامون توجیه ررو قرین لحظه هامون کردیم و با دوری از واقعیت ها سعی داریم وجدانمون رو آروم کنیم . کاش یخورده به خودمون بیایم و با پذیرش اشتباهات و برای پیشرفت و ترقی خودمون پرونده توجیه رو برای همیشه ببندیم و فرصت اصلاح شدن اشتباهاتمون رو از دست ندیم و از تکرار این جمله جلوگیری کنیم :
و انسان توجیه را آفرید ... !
