غروب فریازان 7/1/88
نمای غربی روستای فریازان وکوه الیسیا
عکاس مدیروبلاگ با دوربین گوشی سونی اریکسونk800
عشق یعنی وطن
وطن یعنی فریازان
.
مینویسم ازبیابان تاچمن؛ عشق یعنی سرزمین یعنی وطن
از خود ِ گهواره تاگور و کفن؛ عشق یعنی سرزمین یعنی وطن
از نسیم ِ « کاسپین» تا « پارسوماش » ،از« خلیج ِپارس» تا « رود ِارس
مینویسم باهمه احساس ِمن؛ عشق یعنی سرزمین یعنی وطن
.
آسـِمان « اینجافقط » مال ِمن است،جای دیگرهرچه باشد« خانه » نیست
در دل ِمرغی که دورست از وطن؛ آشیان هرآنچه باشد « لانه » نیست
«آسمان» « ابر هوا » « آب زمین » ؛ جز در اینجا در کجا باشد چنین؟
خانه در خاک ِخودی امن است و ناب؛ مامن ِ بیگانه که « کاشانه » نیست
جای دیگرهرچه باشد« خانه » نیست
.
خانه اینجا درتو معنا میشود ، خاک ِمظلوم و صبور و بی گناه
سرزمین ِخسته جسم و سربلند،خانه « تنها در تو» یعنی سرپناه
جای دیگر سقفِ سر سقفست و بس،عطر ِ غربت میدهد حتّی نفس
بی هویت، سست ِ سست است و حقیر، جز وطن هرجا که باشد تکیه گاه
وطن یعنی فریازان من
.
TO
